“Er is zoveel nog niet gezegd”…

“Those who think there is a time limit to grieve, have never lost a piece of their heart…”

“Mensen die denken dat er aan rouw een tijdslimiet is verbonden, zijn nooit een stuk van hun hart verloren”.

De bron van deze uitspraak is onbekend, maar het is een welbekende uitspraak, die het hart raakt van allen die een dierbare is verloren door een overlijden.

Je kunt letterlijk het gevoel hebben dat er een stuk ontbreekt uit je hart. Of zoals een van mijn kinderen wel eens heeft gezegd: mijn hart is gebroken. En hoe krijg je dit nu weer geheeld in een bepaalde tijd? Niet. Er staat simpelweg geen tijd voor, omdat het zo persoonlijk is.

De ervaring is heel persoonlijk, ook al zijn er honderden mensen die hun vader, moeder, kind, partner of iemand anders verloren hebben, de ervaring is voor iedereen weer anders. Natuurlijk zijn er wel overeenkomsten of lijkt het alsof de ander hetzelfde voelt als jij.

In feite kun je dit nooit echt weten, want je kunt andermans gevoelens niet voelen, alleen die van jezelf. Zelfs als je je gevoelens heel nauwkeurig beschrijft aan de ander, kan die ander zich slechts daar een voorstelling van maken en voelt daarbij de eigen emoties en gevoelens.

Ik richt mij voor dit moment op rouw bij overlijden. Uiteraard kan het proces ook optreden bij verlies van een baan, een woning, een scheiding of vriendschap.

Hoe komt het dat de ene persoon na een overlijden sneller het leven weer oppakt, terwijl een ander gedurende een langere tijd heen en weer geslingerd wordt door emoties van onmacht, woede, intens verdriet en pijn?

Dit heeft o.a. te maken met de manier waarop je externe gebeurtenissen verwerkt. Hoe ga je om met je emoties? Welke leerervaringen, waarden en overtuigingen heb jij meegenomen in de loop van je leven? Aan welke herinneringen van eerdere gebeurtenissen zit er nog een emotionele lading? Wat geloof jij over de dood? Welke gedachten spelen hierbij een rol? Dit allemaal is heel persoonlijk.

Toen ik hier in mijn studietijd onderzoek naar deed, viel het mij op dat een aantal van mijn proefpersonen spraken over een verbroken verbinding. Geen fysiek contact meer kunnen hebben met de overledene, maar ook niets meer kunnen zeggen waar de ander op kan reageren. “Er is zoveel nog niet gezegd”.

Fysiek gesproken is dit natuurlijk logisch. Je ziet je geliefde liggen in een kist met gesloten ogen, de ‘ziel’ eruit, …stil… en het lichaam van de overledenen wordt begraven of gecremeerd.

Wat veel mensen vergeten is dat we op nog zoveel andere manieren ook communiceren met elkaar.   Denk maar eens aan die keer dat je zwijgend bij elkaar zat, ieder je eigen ding deed en toch elkaars aanwezigheid voelde en op prijs stelde.

Of aan het gevoel dat je kreeg toen de ander je aanraakte, je omhelsde of je gewoon aankeek. Gesprekken die je met elkaar gevoerd hebt, die je nu nog in je hoofd kunt terughalen en misschien heeft iemand wel een geur die kenmerkend is voor diegene.

Buiten dat wij fysieke zintuigen hebben en elkaar daarmee waarnemen, maken we ook gebruik van intuïtieve zintuigen. Meestal zijn mensen zich minder bewust dat die intuïtieve zintuigen ook actief zijn als we fysiek contact hebben met elkaar.

Als je geen fysiek lichaam meer bewoont en geen fysieke zintuigen meer kunt gebruiken, zal je op een andere manier moeten gaan communiceren om contact te hebben met diegene die achterblijven. Het is natuurlijk heel afhankelijk van de persoonlijke situatie, maar veel overledenen doen hiervoor hun uiterste best.

Zij zijn echter wel afhankelijk van wat de achtergeblevenen geloven over de dood van hun geliefde, wat hierover hun waarheid is. Echter zullen zij op allerlei manieren hun nabestaanden laten weten dat zij er nog zijn en hen willen troosten en helpen deze verandering te aanvaarden.

Jammer genoeg, let niet iedereen op de signalen, herkennen zij de signalen niet of doen dit af als ‘toevalligheden’ of sluiten zij zich af vanwege angst, onrust of overtuigingen.

Het leven is stroming, een continue verandering, zoals die goed waar te nemen is in de natuur, met het komen en gaan van de seizoenen en als je hierin kunt meebewegen, je het vermogen hebt je aan te passen en een eigen regie te voeren om de fysieke, emotionele en sociale uitdagingen in het leven aan te kunnen gaan, gaat het goed met je.

Kun je hierin niet of minder flexibel meebewegen, omdat verwerken van emoties lastig voor je is, dan kan het leven moeilijk voor je zijn. Dan kun je je heen en weer geslingerd voelen door momenten waarin het goed gaat (de natuurlijke stroming, alles gaat door) en momenten waarin je het moeilijk hebt (stagneren van de natuurlijke stroming doordat er onverwerkte emoties geactiveerd zijn, door herinneringen die opgeroepen worden door: een geur, een lied, een gebeurtenis, een zin die je ergens hoort of leest, je eigen gedachten en vragen over het waarom, etc.).

Een overlijden is een grote verandering, die meestal op een ongewenst moment komt. Soms wel heel welkom, als iemand ondraaglijk lijdt, op wat voor manier dan ook (wat het verdriet niet minder maakt), maar voor veel nabestaanden meestal een schok, zelfs als het eraan zat te komen.

Deze definitieve verandering vraag verwerking dat aandacht, ruimte en energie nodig heeft. Daarbij is het van belang dat alles wat je voelt en ervaart er helemaal mag zijn.

Voel jij je enorm verdrietig omdat je iemand mist die is overleden en ben je achtergebleven met heel veel vragen? Of wil je graag iemand weer even zien, vasthouden, knuffelen of gewoon bij elkaar zijn?

Ik begeleid je met liefde met een prachtige sessie waarin je contact maakt met de overledene.

Hoe kan zo’n sessie jou helpen:

De sessies zijn therapeutisch en werken door in het dagelijks leven. Door inzichten die je krijgt kan er een energetische verschuiving plaatsvinden. Door deze verschuiving kan energie wat vastzat (herhalende emoties), loskomen en weer doorstromen en de kwaliteit van jouw leven verbeteren.

Je hoort vaak dat mensen overledenen ‘los moeten laten’. Dit is hier niet van belang, je hoeft je daarom ook geen zorgen te maken dat je iemand verplicht moet laten gaan terwijl je hier misschien helemaal nog niet aan toe bent.

Het is ook niet van belang wanneer het overlijden plaatsvond, maar als het overlijden heel vers is, traumatisch voor je is of je wilt het graag, maar vind je het heel spannend of je voelt angst, dan adviseer ik je meerdere sessies om jou intensiever te kunnen begeleiden. In dat geval werken we samen (en ja, ook de overledene zal graag meehelpen) toe naar het contact.

Hoe fijn is het dat je met liefde aan iemand kunt terugdenken, zonder heftige emoties, maar met dankbaarheid en vreugde. Dat je elkaar met liefde, wetende dat het goed is, vrij kunt laten, om de nieuwe weg die voor jullie beide voor jullie ligt in vertrouwen te kunnen bewandelen. Dat je weet dat iemand maar een gedachte bij je vandaan is en dat je je altijd op een voor jou prettige manier kunt afstemmen op degene die je mist en zo weer een boodschap van liefde kan ontvangen.

Fri, 23 October